Abraham van Beyeren
| Imię i nazwisko | Abraham Hendrikszoon van Beyeren | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1620 lub 1621 | ||
| Data i miejsce śmierci | marzec 1690 | ||
| Narodowość | holenderska | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | barok | ||
| |||
Abraham Hendrikszoon van Beyeren lub Beijeren (ur. w 1620 lub 1621 w Hadze, zm. w marcu 1690 w Overschie koło Rotterdamu)[1][2] – holenderski malarz okresu baroku, uważany za jednego z najwybitniejszych malarzy martwej natury[3].
Życiorys
Urodził się w Hadze jako syn Hendrika Gilliszoona van Beijeren. W kwietniu 1639 w Lejdzie ożenił się z Emerentią Staecke. Jego drugą żoną była Anna van den Queborn, którą poślubił w lutym 1647 w Hadze[1].
W 1640 został członkiem cechu malarzy w Hadze. W 1656 był współzałożycielem Confrerie Pictura. W latach 1657–1963 działał w Delfcie, w latach 1663–1669 w Hadze, od 1669 do 1674 w Amsterdamie, od 1674 przez rok w Alkmaarze, w latach 1675–1677 w Goudzie, a od 1677 do śmierci w Overschie[1][2].
W 1636 był uczniem Tymana Crachta[1]. Wyraźny wpływ na jego twórczość wywarł Jan van Goyen (wczesne pejzaże morskie), jego szwagier Pieter de Putter (wczesne martwe natury z rybami), Jan Davidszoon de Heem (martwe natury vanitas)[1] oraz malarze flamandzcy: Frans Snyders i Alexander Adriaenssen, którego martwe natury z rybami były czasem mylone z obrazami Beyerena[4].
Twórczość
Początkowo specjalizował się w martwych naturach z rybami, ale około połowy XVII wieku zaczął malować wystawne stoły bankietowe zastawione srebrnymi i złotymi naczyniami, weneckim szkłem, wybornymi owocami i drogimi obrusami z adamaszku, satyny i aksamitu. Prace tego rodzaju, w których rywalizował z nim mógł jedynie Willem Kalf, dawały mu możliwość zademonstrowania swojej umiejętności w ukazywaniu gry świateł na powierzchniach malowanych przedmiotów oraz bogactwa formy i barwy w pełnej przepychu kompozycji[3][5].
Wybrane dzieła
- Martwa natura (ok. 1655) – Amsterdam, Rijksmuseum
- Martwa natura – Antwerpia, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten
- Martwa natura bankietowa – Haga, Mauritshuis
- Martwa natura z bukietem kwiatów – Haga, Mauritshuis
- Martwa natura z homarem (1653)– Monachium, Stara Pinakoteka
- Martwa natura z owocami i wytwornymi naczyniami – Berlin, Gemäldegalerie
- Martwa natura z Pronkbekerem – Galeria Malarstwa i Rzeźby Muzeum Narodowego w Poznaniu
- Martwa natura z rybami – Drezno, Gemaeldegalerie
- Martwa natura z rybami – Haga, Mauritshuis
- Martwa natura z wielkim dzbanem – Zurych, Kunsthaus
- Martwa natura z zegarem – St. Petersburg, Ermitaż
- Ryby na brzegu – St. Petersburg, Ermitaż
- Wzburzone morze – Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych
Przypisy
- ↑ a b c d e Abraham van Beijeren [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2021-06-05] (ang. • niderl.).
- ↑ a b LotharL. Altmann LotharL. (red.), Leksykon malarstwa i grafiki, Warszawa: Arkady, 2012, s. 61, ISBN 978-83-213-4729-5 (pol.).
- ↑ a b IanI. Chilvers IanI., HaroldH. Osborne HaroldH. (red.), Oxford Dictionary of Art, Oxford University Press, 1994, s. 54, ISBN 0-19-866133-9 (ang.).
- ↑ DamianD. Brenninkmeyer DamianD., Alexander Adriaenssen [online], Dorotheum [dostęp 2021-06-05] (ang. • niem. • wł. • cz. • ros. • chiń.).
- ↑ Herbert EdwardH.E. Read Herbert EdwardH.E., NikosN. Stangos NikosN. (red.), The Thames & Hudson Dictionary of Art and Artists, Londyn: Thames & Hudson, 1994, ISBN 978-0-500-20274-6 (ang.).
Bibliografia
- Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.
Kontrola autorytatywna (osoba):
